Pusta przestrzeń

Odkąd odszedłeś, została tylko pusta przestrzeń

Od kiedy odszedłeś, świat zmienił swój sens

Wracam do miejsc, w których byliśmy razem

Czuję, że wciąż tam jesteś i żyje tymi chwilami

Od chwili gdy odszedłeś, już nic nie jest tak jak było

Zostało tylko samotne serce, krwawiące serce

I bezpańskie jakże długie i puste noce

Podążam Twoimi znikającymi śladami

Wiem ile straciłam i pragnę abyś tu przy mnie był

   

  

Kropelkami łez niebo Ci wymaluję

  

Kropelkami łez niebo Ci wymaluję

Odrobiną łez niebo Ci wymaluję

Najcudowniej jak zdołam, najpiękniej jak potrafię

Odrobiną łez na nieboskłonie się pojawię

I kropelkami spłynę po Twoich policzkach

Topiąc w sercu odcień smutku i umiłowana

By na nowo zbudzić świadomość ukochania

Wprawdzie słowami ranisz tak dotkliwie

    

  

 

Babci

Tak nagle odeszłaś z tego świata
Babciu ukochana, babciu moja mila
Zniknęłaś cicho i pogodnie
Tak jak na nim żyłaś

Wielkie miałaś serce
Szlachetność w nim mieszkała
Swym ciepłem i serdecznością wszystkich obsypałaś
Aczkolwiek często skrycie w samotności płakałaś

Łapczywie każdą minutę życia chwytałaś.
Teraz mieszkasz już w krainie wiecznej szczęśliwości
Tak jak zawsze  tego chciałaś
W rajskim dziś ogrodzie kwiaty pielęgnujesz

Byłaś nam światełkiem radości
W tym nie zawsze beztroskim życiu codzienności
Dzisiaj pokój Twój ogromna pustką świeci
Istniałaś na tym świecie najszlachetniejszą perłą

Wielu miałaś przyjaciół, wszyscy Cię kochali
I oni nad Twa mogiłą, łzy smutku dziś lali
Płonie za Tobą serce utęsknieniem
W sercu moim pozostaniesz najpiękniejszym wspomnieniem...